Walka o równouprawnienie w Polsce

lata 1870

- pojawienie się w polskich gazetach pierwszych artkułów dotyczących ruchu emancypacyjnego i równouprawnienia kobiet

- rozpoczęcie studiów medycznych w Zurychu przez Polkę Annę Tomaszewicz, która wkrótce została pierwszą lekarką w Polsce

- opublikowanie przez Elizę Orzeszkową powieści Marta, która szybko stała się symbolem walki o równouprawnienie kobiet

lata 1880

- założenie w Polsce pierwszych organizacji walczących o emancypację kobiet

- rozpoczęcie studiów za granicą przez liczną grupę polskich kobiet, głównie w Szwajcarii

lata 1890

- pojawienie się pierwszych petycji o dopuszczenie kobiet do studiów, co wkrótce poskutkowało tym, że kobiety zostały dopuszczone do studiowania medycyny i filozofii

- zorganizowanie w 1899 roku w Zakopanem kongresu dotyczącego ruchu kobiecego i „kwestii kobiecej”

lata 1900

- rozwinięcie się ruchu wydawniczego i dziennikarskiego polskich kobiet (wydanie pierwszych magazynów dotyczących równouprawnienia kobiet, takich jak „Ster” czy „Głos Kobiet”)

- coraz częstsze organizowanie kongresów kobiet

- założenie w roku 1907 Związku Równouprawnienia Kobiet Polskich, który miał na celu walkę o uzyskanie prawa wyborczego przez kobiety

lata 1910

- wybuch pierwszej wojny światowej, w której walczyły również kobiety

- apel polskich kobiet do krajów walczących w wojnie o pokój na kongresie pacyfistycznym w Hadze

- otrzymanie przez polskie kobiety pełnego prawa obywatelskiego i wyborczego 28 listopada 1918 roku

lata 1920

- wybranie do polskiego parlamentu pierwszych Polek

- otrzymanie tytułu adwokata przez Helenę Konowicz – Wiewiórską, która została pierwszą Polką z takim tytułem